Taniec towarzyski to między innymi rodzaj aktywności fizycznej. Dla większości uprawiających ten sport, to pasja i zamiłowanie, a dla widzów to przede wszystkim spektakularne widowisko. Taniec towarzyski ma wiele rodzajów i odmian. Różni się charakterem, krokami, taktem i muzyką. Każdy jest inny, ale jednocześnie jedyny w swoim rodzaju.

Jakie wyróżnia się rodzaje tańca towarzyskiego? Skąd wywodzi się taniec? O wszystkim dowiesz się w poniższym artykule.

Taniec towarzyski – czym jest?

Taniec towarzyski to nic innego, jak taniec w parze, w którym to mężczyzna prowadzi kobietę. To nie tylko sport, aktywność fizyczna, ale też metoda na wspólne spędzanie wolnego czasu. To gwarancja poprawy mięśni i kondycji ruchowej, przy której można świetnie się bawić. Taniec towarzyski jest także sposobem na rozładowanie negatywnych emocji i budowanie poczucia rytmu.

Taniec – historia

Taniec pierwotny był obecny we wszystkich aspektach codzienności, w różnych uroczystościach, w sztuce, w religii czy w rytuałach obrzędowych. Za jego pomocą przekazywano m.in. ludzkie wartości, czy też realizowano cele i zadania.

Starożytność

Taniec wywodzi się z czasów starożytnych. Badania etnograficzne oraz malowidła naskalne wskazują na to, że pierwszymi formami tańca były tańce myśliwskie i wojenne, które to miały przynieść szczęście na polowaniu, czy podczas wyprawy na wrogie plemię. Z czasem taniec stał się popularny w wielu kulturach Dalekiego Wschodu. W krajach, takich jak Japonia, Chiny, czy Indie nabrał funkcji społecznych. I tak, na dworach królewskich służył jako rozrywka lub był jednym z elementów ceremonii religijnych, a wśród ludu, za jego pośrednictwem uprawiano różnorakie obrzędy.

Średniowiecze

Przenieśmy się teraz do średniowiecza, kiedy to kultura taneczna była bardzo różnorodna. Wtedy właśnie natknęły się na siebie odmienne rodzaje tańca: obrzędy taneczne barbarzyńców, tańce hellenistyczne, tańce wywodzące się z kultury wschodniej i tańce chrześcijańskie. Z czasem też doszło do spopularyzowania tańca śmierci, który stał się jedną z najbardziej popularnych metafor, symboli w sztuce i literaturze, a także do rozwoju społeczeństwa feudalnego, a razem z nim do oddzielenia nowych postaci i rodzajów tańców świeckich. Wówczas nastąpił podział tańca na towarzyski i ludowy. Ten pierwszy – rozpowszechniony przez rycerstwo charakteryzował się już wstępną choreografią i stylem tanecznym. Doszło także do jego ewolucji przez wdrożenie akompaniamentu muzycznego.

Renesans

Teraz przejdźmy do renesansu, czyli epoki odrodzenia, rozkwitu humanizmu, a także postępu w nauce i sztuce. Piękno ludzkiego ciała, jego harmonia i estetyka pozytywnie wpłynął na wzrost wymagań dotyczących elegancji i estetyki. Co za tym idzie? Skupiono większą uwagę na technikę tańca, a także wyodrębniono pierwsze teorie na jego temat.

W tym okresie, taniec zyskał na popularności głównie dzięki zewnętrznej oprawie dekoratorskiej, zachwycających kostiumach i efektom technicznym. 

Do tańców towarzyskich w epoce renesansu zalicza się m.in.: 

  • spokojną pavanę,
  • gaillarde, skoczne i żywe,
  • courante,
  • voltę, czyli prototyp tańców wirowych,
  • branle, swobodną zabawę, bez żadnych zasad.

Barok

Tym sposobem przenosimy się do Baroku, w którym doszło do zapoczątkowania baletu dworskiego i rozwoju tańca towarzyskiego. Do najważniejszych należały m.in.:

  • menuet “król tańców”,
  • passepied,
  • bourree,
  • gigue,
  • rigaudon,
  • tambourin.

Klasycyzm

Kolejny wiek, czyli epoka klasycyzmu wywarła ogromny wpływ na sztukę taneczną. Balet teatralny został uproszczony o kostiumy i muzykę. W tym okresie wzorowano się na klasycznym ideale piękna i wykorzystywano go w ruchach tanecznych, tworząc tym samym podstawy tańca klasycznego.

W tym czasie powstaje też walc, który jest połączeniem ludowego tańca i menueta. Ale to nie wszystko – to właśnie okres klasycyzmu wprowadził takie tańce jak polka, galop czy kadryl.

Wiek XX i XI

Takim sposobem przenosimy się do XX i XXI wieku – epoki eksperymentów, reform i nowych myśli. Niezależne zasady i formy doprowadziły do powstania nowej dziedziny – tańca nowoczesnego. A w 1915 roku do założenia przez małżeństwo Ruth Saint Denis i Teda Shawna pierwszej szkoły tanecznej. Na ich zajęciach można było poznać nowoczesne techniki tańców wschodnich i afroamerykańskich.

kobieta podnosi ręce w rytm tańca

Jakie są rodzaje tańca towarzyskiego?

Taniec towarzyski dzieli się na tańce standardowe i latynoamerykańskie, które to wchodzą w skład tańców turniejowych, a także na tańce użytkowe.

Taniec standardowy – szyk i elegancja w jednym

Taniec standardowy charakteryzuje się kunsztem i powagą. Panowie, ubrani w eleganckie fraki dotrzymują kroku paniom w długich i zwiewnych sukniach. Do tańców standardowych zaliczamy:

  • Walc wiedeński – taniec ten powstał w 1815 roku na kongresie wiedeńskim i gościł na balach do drugiej połowy XIX wieku. Wyróżniającą jego cechą są dosyć szybkie obroty.
  • Walc angielski – swoje początki miał w 1910 roku. Wzorowany był na walcu wiedeńskim. Jego charakterystyczną cechą jest “trzymanie ramy”, która nie powinna się zmieniać przez cały ruch taneczny.
  • Tango – nazywane tańcem zwaśnionych kochanków, ze względu na towarzyszące w nim emocje i ekspresję dwojga partnerów.
  • Quickstep – taniec ten wyróżnia się podskokami i tzw. kickami, czyli wykopami w powietrzu.
  • Fokstrot – należy do jednego z najtrudniejszych tańców. Wyróżnia go szybkie tempo i parzyste metrum.

Taniec latynoamerykański, czyli dynamika, energia i rytm…

Tańce latynoamerykańskie to z pewnością najbardziej energiczne i dynamiczne ruchy wykonywane w parze. Ten rodzaj tańców zachwyca nie tylko manewrami, ale też oryginalnym strojem. Kobiety ubrane są przeważnie w kuse, opięte sukienki, z różnorodnymi dodatkami i błyskotkami, a panowie w obcisłe, błyszczące spodnie i dopasowaną koszulę. Tańce latynoamerykańskie to m.in.:

  • Samba – to niezwykle szybki taniec, jego tempo wynosi 56 taktów na minutę. Samba wykonywana jest tzw. “po kole”, z niezwykłą rytmiką bioder i stóp.
  • Cha-Cha – to połączenie dwóch innych tańców: rumby i mambo. Podstawowy krok to chasse, czyli odstaw-dostaw-odstaw. Cały manewr taneczny oparty jest głównie na sile nóg, które wpływają na kołysanie bioder.
  • Rumba – to taniec miłości i namiętności. Cechą charakterystyczną tańca są przeprostowane nogi oraz mocna praca bioder. Partnerka ma za zadanie kusić i uwodzić partnera, jednocześnie prowadząc z nim grę.
  • Paso Doble – to taniec przypominający walkę torreadorów, tzw. corridę. Mężczyzna wcielający się w postać torreadora toczy walkę z bykiem za pomocą płachty, którą w tańcu odgrywa partnerka. Całość “przedstawienia” nasycona jest dynamiczną, budzącą napięcie muzyką.
  • Jive – ten rodzaj tańca należy do dynamicznych i energicznych. Polega na szybkich kopnięciach i charakterystycznych pociągnięciach nóg.

Taniec użytkowy, czyli jaki?

Taniec użytkowy to pozostałe rodzaje tańców, czyli te, które nie zaliczają się do tańców turniejowych. 

Oto rodzaje:

  • salsa,
  • bachata,
  • kizomba,
  • mambo,
  • conga,
  • calypso,
  • madisona,
  • boogie-woogie,
  • reggaeton,
  • charlestona,
  • american smooth,
  • tango argentyńskie,
  • rock and roll,
  • swing,
  • twista.

Jak widzimy, taniec towarzyszył człowiekowi od dawien dawna. Kiedyś wykorzystywany był głównie podczas obrzędów, rytuałów i uroczystości. Obecnie – jest formą aktywności, sztuki, rozrywki i sposobem na spędzanie wolnego czasu.