Zdarza się, że dziecko, które niegdyś chętnie uczestniczyło w zajęciach tanecznych – nagle postanawia przestać na nie chodzić. To ogromny cios dla rodzica – szczególnie tego, który zapisując pociechę do grupy tanecznej dla dzieci wierzył, że przekaże jej tak zwanego “bakcyla” – jednak w tej sytuacji warto skupić się na tym, co czuje rodzic czy opiekun, ale osoba, której bezpośrednio dotyczy sprawa – a więc nasze dziecko. Tak naprawdę za komunikatem “Mamo / Tato, nie chcę iść dzisiaj na tańce” może kryć się cały szereg obaw, wątpliwości, problemów – o których być może Twoje dziecko jeszcze nie umie rozmawiać, a ta sytuacja mogłaby pomóc to zmienić. Czasem musi dojść do pewnych momentów w życiu, aby nauczyć się jasnej, szczerej komunikacji – bez obaw o to czy rodzic / dziecko się obrazi, czy narazimy się na krytykę, czy będziemy umieli przedstawić swój punkt widzenia. Jeśli jako rodzic zastanawiasz się właśnie co robić w sytuacji, kiedy Twoja pociecha porzuca zajęcia taneczne (czasem nawet z dnia na dzień) – ten tekst jest dla Ciebie. Znacznie łatwiej będzie Ci jednak zrozumieć pewne kwestie, jeśli sam / a już jako dziecko tańczyłeś / aś i uczestniczyłeś / aś w grupie tanecznej. Jeśli jednak Twoja przygoda z tańcem zaczęła się nieco później – również nic straconego! Rozmowa to podstawa – a dzięki tej sytuacji oboje możecie wiele wynieść (zarówno w kwestiach relacyjnych, jak i stricte związanych z podejściem do pasji czy hobby). Jak zrozumieć swoje dziecko i rozwiązać kwestię niechęci do zajęć tak, aby jednocześnie nauczyć się komunikować? Podpowiadamy!

zniechęcone dziecko leży na biurku

Zajęcia taneczne dla dzieci – tak czy nie?

Pierwszą, niemalże najistotniejszą kwestią w całej sprawie pozostaje odpowiedź na pytanie kto był inicjatorem zapisania Twojej pociechy na zajęcia taneczne. Czy to ona sama zaciekawiła się tańcem, bujające się w rytm piosenek dla dzieci już jako maluszek, czy też to Ty – być może ze względu na to, że sam / a masz pozytywne doświadczenia z tym związane – zaproponowałeś / aś jej zajęcia taneczne? Inaczej na swoje zajęcia pozalekcyjne reaguje dziecko, któremu pozwolono dojść do głosu i samemu wybrać – na przykład z listy, którą wspólnie przygotował z rodzicem. Inaczej też buduje swoje podejście do hobby dziecko, które miało różnorodność – czyli propozycje rodzica dotyczyły różnych sportów czy zajęć artystycznych (na przykład zajęć rysunku, jazdy konnej, języka obcego, tańca) a nie jednej płaszczyzny (taniec towarzyski, taniec nowoczesny, balet i tym podobne). To bardzo ważne – ponieważ jeśli Twój syn / Twoja córka od małego czuje, że to nie do końca jej pomysł na siebie (tak, dzieci również mogą to czuć!) to nic dziwnego, że na pewnym etapie swojego rozwoju – najzwyczajniej w świecie tupnie nogą i postanowi spróbować czegoś innego, nowego, czegoś, co zaciekawiło go / ją w danym momencie. Wszyscy się zmieniamy – i Twoje dziecko również ma prawo zmienić zdanie, nawet jeśli oznacza to porzucenie kilku miesięcy czy nawet lat pracy na parkiecie. Oczywiście, w tej sytuacji powinieneś / aś upewnić się, że decyzja Twojego dziecka wynika rzeczywiście z chęci spróbowania innych zajęć – a nie na przykład z konfliktu z innym tancerzem czy tancerką z grupy. “Chowanie głowy w piasek” to żadne rozwiązanie – i wówczas warto skonfrontować się z dzieckiem, z którym Twoja pociecha ma konflikt – oraz oczywiście spróbować rozwiązać sprawę. Być może okaże się to małym, niewiele znaczącym nieporozumieniem – ale również może być tak, że to sporych rozmiarów kłótnia, która mocno zaburza normalne funkcjonowanie na treningach. Ty jako rodzic możesz pytać dziecko o różne kwestie – to nie podlega dyskusji. Jeśli jednak widzisz, że Twoja pociecha nie do końca chce o czymś mówić – daj jej czas. Często poczekanie na właściwy moment jest znacznie lepsze niż uporczywa chęć uzyskania odpowiedzi – nierzadko skutkująca zrażeniem do siebie dziecka.

Brak motywacji do tańca

Co zrobić w sytuacji, kiedy Twoje dziecko jasno komunikuje Ci o tym, że rezygnuje z zajęć tanecznych, bo po prostu “mu się nie chce”? Brak motywacji to częsty problem – zarówno dzieci, jak i dorosłych, którzy coraz chętniej wybierają leżenie na kanapie aniżeli rozwojową pasję, mogącą przynieść im szereg korzyści (również pozytywny wpływ na zdrowie). Może być tak, że kiedy Twoje dziecko otacza się rówieśnikami spędzają czas w domu – dochodzi powoli do wniosku, że to co robi nie ma sensu, bo przecież wolałoby pograć na konsoli, wyjść na plac zabaw czy posiedzieć przed telewizorem. Rolą rodzica w tej sytuacji jest oczywiście zdrowe, stymulujące zmotywowanie pociechy do tego, aby nie pozostawiała swojej pasji. Pomocne może być tu wyjaśnienie jak wiele trudu, czasu, energii Twoje dziecko włożyło już w dane przedsięwzięcie – na przykład treningi taneczne – i czym może skutkować porzucenie ich. Oczywiście – możesz wspomnieć, że być może za jakiś czas Twoja pociecha poczułaby żal i pretensje do samej siebie, a może nawet chciałaby wrócić (a nie zawsze ten powrót byłby możliwy). Uświadomienie dziecka, że porzucanie spraw ot tak nie jest najlepszym pomysłem może poskutkować również na inne aspekty jego życia – na przykład na ten, że w przyszłości zastanowi się dwa razy zanim podejmie ważną – niosącą ze sobą określone konsekwencje – decyzję. Co więcej, jeśli jako dziecko również tańczyłeś / aś – ciekawym zabiegiem może być wplecenie w rozmowę swojej indywidualnej historii. “Gdyby mama wtedy zrezygnowała…”, “Tata tańczył w Twoim wieku i też miał chwile słabości…” – tego typu zdania nie tylko budują zaufanie między wami, ale również pokazują Twojemu dziecku, że miejsce, w którym właśnie jesteś nie wzięło się samo z siebie, ale jest owocem konkretnych działań (nie zawsze przyjemnych). Jeśli dziecko poprosi Cię o chwilę na zastanowienie – oczywiście poczekaj. Przemyślenie swoich kroków to ważny moment w jego rozwoju – jeśli po przemyśleniu wciąż będzie chciało zrezygnować, powinieneś / aś uszanować jego decyzję. Nawet jeśli nie jest to dla Ciebie łatwe – dla zachowania dobrej relacji ze swoim dzieckiem… jak najbardziej warto!

A Ty, doświadczyłeś / aś już tego typu rozmów ze swoją pociechą?