Taniec towarzyszy człowiekowi od dawien dawna… Obecny jest w codziennym życiu, spektaklach widowiskowych, czy służy jako element aktywności fizycznej. Wiemy jedno – taniec jest niesamowitym przedstawieniem, a widz wczuwając się w przekaz taneczny odczuwa wolność, radość, spełnienie lub też niekiedy smutek, melancholię czy wzruszenie.
Ponadto, taniec przybiera różne formy: zaspokaja doznania duchowe, jest formą rozrywki, sztuki, a także służy jako element aktywności fizycznej. W każdej postaci podnosi poziom endorfiny, czyli hormonu szczęścia i przyjemności. Człowiek poruszając się w rytm muzyki staje się spokojniejszy. Dlaczego? Taniec pozwala pozbyć się negatywnych emocji, a więc działa na doznania i odczucia człowieka. Jak widzimy, taniec ma dużo zalet i korzyści. Skupmy się więc na charakterystyce tańca latynoamerykańskiego, czyli tańca dynamicznego, energicznego, a zarazem zmysłowego.
Taniec latynoamerykański – czym jest?
Taniec latynoamerykański to jeden z najbardziej popularnych form tańca. Często prezentowany jest na turniejach, zawodach tanecznych czy w szkołach tańca. To taniec dynamiczny, energiczny i wyraźny.
Skąd się wziął taniec latynoamerykański? Korzenie tego rodzaju tańca można odnaleźć w kręgach plemiennych i niewolniczych. Taniec ten rozwinął się głównie w XX wieku, ale początki miał już w XIX wieku, dzięki połączeniu muzyki indiańskiej, hiszpańskiej i amerykańskiej.
Historia i rodzaje tańca latynoamerykańskiego
Do tańców latynoamerykańskich zaliczamy: sambę, salsę, rumbę, cha-che, jive i paso doble.
Samba – to taniec brazylijski, zwany tańcem kochanków. Jest z nim bardzo dużo emocji, ruchów wyrażających uczucia. Samba prawdopodobnie wywodzi się z afrykańskich ludów Bantu, gdzie była tańczona “po kole”. Tempo samby wynosi ok. 54-56 taktów na minutę. Ten taniec nałożone ma na siebie dwa rytmy: rytm synkopowany i rytm składający się z czterech ósemek. Pierwszy rozliczany jest “raz-i-dwa”, a drugi na “raz-i-dwa-i”. W tym tańcu występuje trzymanie zamknięte i otwarte. Czyli jakie? Otóż trzymanie zamknięte to nic innego jak obejmowanie, gdzie prawa dłoń partnerki trzymana jest przez lewą dłoń partnera na wysokości ich wzroku. Co z pozostałymi rękoma? Lewa ręka partnerki trzymana jest luźno na prawym barku towarzysza, a prawa dłoń mężczyzny na lewej łopatce partnerki. Trzymanie otwarte z kolei polega na tym, że prawa dłoń partnerki trzymana jest przez lewą dłoń partnera, ale tym razem na wysokości bioder. A prawa ręka kobiety i prawa dłoń mężczyzny puszczone są luźno, mniej więcej na wysokości barku. To tyle odnośnie pozycji tanecznej. A jaki jest ruch w sambie? Ruch samby przypomina falowanie, a sama dynamika tańca osiągana jest dzięki temu, że ciało utrzymywane jest nad przednią częścią stóp.
Salsa – to taniec karaibski, popularny na Kubie i Ameryce Południowej. Taniec swoje początki miał w latach 1940 – 1970, gdzie narodził się z połączenia rytmów afrokubańskich i jazzu. Z hiszpańskiego termin “salsa” oznacza sos i smak pełen ognistości i pikanterii. Są różne odmiany salsy. Różnią się one geometrią tańca, krokami podstawowymi, sposobami prowadzenia partnerki, czy ilością elementów akrobatycznych. W odróżnieniu od innych tańców – salsa tańczona jest w miejscu. Para wykonująca ruchy taneczne bardzo mało przemieszcza się po parkiecie, a obroty wykonywane są niemal w miejscu. Taniec ten można realizować przeróżnie, umiejscawiając krok podstawowy w dwóch taktach.
Rumba – to taniec miłości i namiętności pochodzący z Kuby. Sama nazwa wywodzi się z tańca ludowego. Rozliczanie rumby to: raz, dwa, trzy, cztery, a tempa kroku podstawowego to: wolny-szybki-szybki. Trzymanie może być otwarte, jak i zamknięte, a samo chodzenie odbywa się na nogach wyprostowanych w kolanach. Rumba jest zmysłowym, a zarazem kuszącym układem tanecznym. Partnerka kusi, a zarazem wymyka się partnerowi, a on ma za zadanie wziąć udział w tej uwodzicielskiej grze. Główną bohaterką tańca jest kobieta – to ona przyciąga spojrzenia i kusi swoim ciałem, wdziękiem i namiętnymi gestami.
Cha-Cha – to najmłodszy taniec latynoamerykański, wywodzący się z rumby i mambo. Podstawowym krokiem tańca jest chassis, czyli kroku na zasadzie odstaw-dostaw-odstaw. W tańcu należy mieć przeprostowane nogi, dzięki temu układ taneczny będzie wyglądał estetycznie. Podczas tańca wykonywane są przeprosty, czyli figury polegające na wyprostowaniu kolan “na raz”. Kroki wykonywane do tyłu nazywane są back locki, a do przodu – lock stepy.
Jive – ten dynamiczny i szybki taniec wywodzi się z Ameryki. Jego odmianą jest taniec pod nazwą boogie-woogie. Podstawowe kroki wykonywane są energicznie w tempie 42-44 takty na minutę. Technika tańca polega na charakterystycznym wykopie nogi i elastycznym jej przyciąganiem pod koniec rytmu. Na turniejach tanecznych tańczony jest jako ostatni.
Paso Doble – to taniec pochodzący z Hiszpanii, gdzie oznacza “podwójny krok”. Cały układ i technika tańca przypomina walkę toreadorów z bykami, zwaną corridą. Partnerka wciela się w postać płachty a mężczyzna gra rolę toreadora. Muzyka jest napięta i rytmicznie przypomina marsz. Dzięki temu, taniec osiąga charakter spektakularnego widowiska. Tancerze doskonale wcielają się w kreowane role, wprowadzając tym samym podekscytowanie i naprężenie u publiczności.
Tańce latynoamerykańskie pozwalają w pełni okazać uczucia i emocje towarzyszące partnerom. Technika i ruchy wykonywane podczas tych tańców są dynamiczne, energiczne, zmysłowe i kuszące, a każdy z rodzajów tańców latynoamerykańskich jest nadzwyczajny i jedyny w swoim rodzaju.
