Ile krajów tyle rodzajów tańca… coś w tym jest. Każdy region, obszar, kraj związany jest z historią, której w większości przypadków towarzyszy taniec. Niekiedy szybki i energiczny, a czasem wolny i spokojny. Taki już jest. W poniższym artykule przedstawię tradycyjne tańce meksykańskie.
Rodzaje tańca meksykańskiego
Tańce meksykańskie przeważnie wywodzą się z ludowych zabaw, tj. cumbia, jarabe, marinera, vals, criollo itp. Mimo tego, że jest różnorodny jest też niezwykle fascynujący. Oto one:
Syrop Tapatio
Jest tańcem narodowym Meksyku i pochodzi z Guadalajary. Wywodzi się z XIX wieku i jest połączeniem kilku tańców regionalnych. Taniec ten jest niezwykłą grą aktorską i polega na wykonywaniu charakterystycznych ruchów przez mężczyzną. Otóż tancerze za pomocą gestykulacji i odpowiednich kroków “zabiegają” o tancerkę tupiąc i machając spódnicą. Panowie ubrani są w specjalny strój ludowy – mają na sobie garnitur w kolorze charro (przypominający odcienie karmelu). Kobieta z kolei ubrana jest w sukienkę Puebla, zwiewną i lekką. Co ciekawe, taniec ten często wykonywany jest podczas ważnych uroczystości, jak np. 15-ste urodziny. W Meksyku w tym wieku przechodzi się w dorosłość.
Oldies
Jak sama nazwa wskazuje taniec nawiązuje do starości. W trakcie jego wykonywania tancerze, co jest zaskakujące przebrani są za starych ludzi. Ten typ tańca popularny jest w Michoacan, jego początki z kolei były w Jaracuaro. Dawniej taniec ten przeprowadzano w trakcie rytuałów czcząc starego boga lub boga ognia. Tancerze ubrani są w specjalny kostium, na który składa się drewniana maska, buty na drewnianej podeszwie, laska, spodnie i biała koszula. Niekiedy też meksykanie zakładają El serape o garbus, czyli ubranie typowe dla Meksyku, wykorzystywane dla ochrony przed deszczem i zimnem. Jest dosyć specyficzne, gdyż wyróżnia się wyrazistością kolorów. Jak wygląda taniec? Otóż taniec prezentowany jest przez czterech mężczyzn, którzy naśladują starsze osoby w poruszaniu się i w trakcie upadków. Tego rodzaju tańca dzieci uczą się tam od najmłodszych lat.
Huapango
Jest różnorodny, gdyż reprezentowany jest w różnych stanach Meksyku. Mimo części wspólnej, taniec na każdym terytorium wygląda nieco inaczej. Wykonywany jest na drewnianej platformie. Mężczyzna ubrany jest w białe spodnie i kapelusz, kobieta – szeroką, zwiewną spódnicę. Muzyka towarzysząca tańcowi grana jest przez trzech muzyków na takich instrumentach jak skrzypce i gitara.
La Bamba
To kolejny taniec popularny w Meksyku, a szczególnie w stanie Veracruz. Wykonywany jest przez parę tancerzy: kobietę i mężczyznę ubranych na biało. Podczas przedstawienia pomiędzy kobietą, a mężczyzną widoczna jest niezwykła więź. Taniec ten należy do bardzo energicznych i związany jest z tupaniem.
Yucatecan Jarana
To taniec niezwykle popularny (jak sama nazwa wskazuje) na półwyspie Jukatan. Charakterystyczne dla niego jest to, że tancerze w trakcie występów na głowie noszą różne przedmioty. Taniec ten stał się popularny między XVII a XVIII wiekiem. Wówczas wykonywany był przez Hiszpanów, którzy przebywali na terenie półwyspu. Z czasem Meksykanie skorygowali kroki do własnego stylu i tak powstał Yucatecan Jarana przedstawiany w parach ubranych na biało.
Taniec Jelenia
To taniec bardzo popularny w stanie Sonora. Tancerze poprzez występ pokazują dramatyczne polowanie na jelenie. Tym samym honorują świat przyrody i jelenie mające biały ogon. Ten rodzaj tańca jest niezwykłym wydarzeniem i centralnym symbolem sztuki. Co wyróżnia taniec Jelenia? Ozdobne nakrycia głowy często mające pióra, czy kostiumy wykonane z koralików. W trakcie widowiska występuje też dużo ognia. To nie wszystko. Energiczna praca nóg, często podkreślona grzechotaniem kostek, a także przeraźliwa choreografia napełniona symboliką – to także elementy tańca Jelenia.
Muszle
To tak naprawdę taniec tubylczy, przepełniony hiszpańskimi elementami choreografii związanymi z aspektami religijnymi. Taniec Muszle występuje w dwóch rodzajach, tzw.: czuwanie mające na celu uhonorowanie kobiet, noc, matkę, ziemię i jaguara i czuwanie wielbiące męskość, dzień, energię słoneczną, a także orła. Kostium tancerzy ozdobiony jest w pióra.
Polka północna
Taniec ten, mimo, że występuje w Meksyku pochodzi z Niemiec. Mieszkańcy meksykańscy obserwowali wyższe klasy kolonistów niemieckich wykonujących ten rodzaj tańca, aż dostosowali kroki do własnego stylu. Polkę północną można spotkać w północnej części kraju, a mianowicie w Baja California, Coahuilla, Nuevo Leon, Sonora i Tamaulipas.
Kwiat ananasa
Taniec ten powstał dosyć niedawno, bo w XX wieku. Jak? Otóż w 1958 roku gubernator Alfonso Perez Gasga zlecił autorowi Samuelowi Mondragon wymyślenie nowej choreografii do utworu muzycznego o tej samej nazwie. Tak powstał kwiat ananasa. Osobą nadzorującą była Paulina Solis. Dlatego też ten rodzaj tańca wykonywany był tylko i wyłącznie przez kobiety ubrane w koszulę bez rękawów w jasnych kolorach. Kobiety miały również dwa charakterystyczne warkocze z kolorowymi paskami. Na ramionach znajdował się ananas.
Raspa
Taniec ten występuje we wschodnim Meksyku i pochodzi z Veracruz. Jego choreografia jest połączeniem elementów tubylców i kolonistów. Ze względu na łatwe kroki taniec ten występuje w szkole.
Quebradita
To taniec wywodzący się z XX wieku. Muzyka jest energiczna i zawiera w sobie elementy folkloru. Podczas tańca mężczyzna obejmuje kobietę w pasie, kładąc prawą nogę pomiędzy dwoma nogami kobiety. Następnie dochodzi do wykonywania skoków. Jedną z technik jest odchylenie tancerki do tyłu z wyprostowanymi plecami. W tym tańcu dużo jest akrobacji i wygięć.
Tak jak widać powyżej – Meksyk ma wiele odmian tańca, a każdy z nich jest intrygujący i hipnotyzujący.
