Łyżwiarstwo synchroniczne to nic innego jak taniec i jazda figurowa na lodzie w kilku lub kilkunastoosobowym zespole. To dyscyplina sportowa, która z roku na rok zyskuje coraz więcej miłośników, zarówno tańca, jak i jazdy na łyżwach. W widowisku zapierającym dech w piersiach bierze udział aż od 8 do 20 łyżwiarzy. Cały pokaz zapiera dech w piersiach – można śmiało rzec, że jest to najbardziej widowiskowa choreografia tańca na lodzie.
Łyżwiarstwo synchroniczne – na czym polega?
Swoją popularność zdobyło w 1996 roku. Jakby nie patrzeć jest to „młoda” dyscyplina sportowa, która polega na jeździe wyczynowej w formacjach, czyli grupach od 8 do 20 osób. W łyżwiarstwie synchronicznym płeć nie odgrywa większej roli. Na lodzie tańczą zarówno kobiety, jak i mężczyźni.
Układy choreograficzne składają się na różnego rodzaju figury, tj.: spirale, piruety, podnoszenia, czy określone, charakterystyczne ruchy. Wszystkie kroki taneczne wykonywane są jednocześnie przez zawodników tańca na lodzie.
Historia łyżwiarstwa synchronicznego
Taniec na lodzie w grupie swoje początki datuje na lata 50. XX wieku. Wówczas Richard Porter stworzył grono nazywane zespołem łyżwiarstwa precyzyjnego. Drużyna stworzona przez Richarda Portera „zabawiała” widzów podczas lokalnych zawodów hokejowych. W latach 60. XX wieku kolejne, nowe formacje zaczęto tworzyć w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie w ośrodkach takich jak: IIIinois, Wisconsin, Indiana czy Ohio. Sport ten można było spotkać też w kanadyjskich prowincjach: Ontario i Quebec. Z roku na rok sport był coraz bardziej popularny, aż w latach 80. rozpowszechnił się również w Japonii i Austrii.
Pierwsze mistrzostwa krajowe odbyły się w 1983 roku w Kanadzie. Rok później w Stanach Zjednoczonych przez Amerykański Związek Łyżwiarstwa Figurowego.
Współcześnie jego największą renomę możemy zauważyć w krajach skandynawskich, w Rosji czy Finlandii. Drużyny tych krajów zajmują wysokie miejsca w światowych rankingach.
Oficjalnie (jako dyscyplina sportowa) łyżwiarstwo figurowe zakwalifikowano w 1996 roku. Zostało objęte patronatem Międzynarodowej Unii Łyżwiarskiej (ISU), a w 1998 roku zmieniło nazwę na łyżwiarstwo synchroniczne.
Łyżwiarstwo synchroniczne – program oceniania
Zawody tańca na lodzie podzielone są ze względu na kategorie wiekowe:
- novice (ukończone 10 lat, ale nie więcej niż 15);
- junior (ukończone 13 lat, ale nie więcej niż 19);
- senior (ukończone 15 lat).
Zespół składa się na 12-16 osób. Jedynie w kwalifikacjach seniorskich grupę tworzy od 16 do 20 uczestników. W trakcie zawodów płeć nie ma znaczenia, liczą się przede wszystkim umiejętności i prezentowany program taneczny do wcześniej wybranej muzyki. Ważne, aby choreografia była krótka, ale dowolna.
W trakcie oceniania brane są pod uwagę przede wszystkim umiejętności łyżwiarskie, do których zalicza się ogólną jakość jazdy, czyli kontrolę nad krawędzią, jazdę na krawędzi, kroczków, obrotów, łatwość i szybkość jazdy.
Jury ocenia także kroki łączące i wykonanie, czyli zaangażowanie uczestników, zarówno emocjonalne, jak i fizyczne. Komisja analizuje, czy zespół mentalnie przekazuje choreografię i muzykę. Dlatego ważne jest, aby grupa była zgrana i wykonywała taniec na lodzie całym sercem.
Choreografia jest ważnym aspektem zawodów. To za jej pomocą łyżwiarze wczuwają się w przedstawiane ruchy w zgodzie z muzyką i przestrzenią. Dlatego w trakcie spektaklu brana jest pod uwagę wizja zawodników, idea, za którą podążają, koncept, jaki mają do przekazania, a także panujący klimat.
Użyta przestrzeń, wzór ruchu, części widowiska, które muszą odpowiadać elementom muzycznym, pomysłowy pokaz – wszystkie te elementy brane są do oceny.
Liczy się również interpretacja – prawdziwe, a niekiedy osobiste przekazanie, ruch na lodzie w połączeniu z muzyką daje spektakularne widowisko.
Jakie figury podczas tańca synchronicznego na lodzie?
W trakcie synchronicznego tańca na lodzie jest dużo mniej skoków niż w łyżwiarstwie figurowym. Oczywiście mogą być prezentowane, ale przez wybranych członków zespołu i w tzw. izolacji. Podobnie z piruetami i spiralami – dużo rzadziej występują w porównaniu do jazdy figurowej na lodzie.
Łyżwiarze wykonują określone figury tym samym tworząc pozy, np. młynek, intersekcję, blok czy linię. Wszystkie figury wymagają precyzji i doświadczonych zawodników jazdy w łyżwiarstwie figurowym.
Dlatego w trakcie zawodów należy spełnić określone elementy łyżwiarstwa synchronicznego:
- element artystyczny – łyżwiarze ustawieni są względem siebie tak, aby tworzyć koło, linię, czy blok;
- element kreatywny;
- element mieszany – łyżwiarze muszą zaprezentować dwie różne formacje o rozpoznawalnym kształcie;
- element ruchowy – uczestnicy wykonują ruchy typu piruet, skok, spirala, wypad;
- element bez trzymania – zawodnicy ustawiają się blisko siebie w bloku, który musi przesunąć się po tafli;
- element parowy;
- element obracający się;
- element przesuwany;
- intersekcja, czyli element, który polega na wymijaniu się łyżwiarzy;
- podnoszenie grupowe;
- linia lub blok;
- pivoting;
- twizzle;
- piruety.
Łyżwiarstwo synchroniczne w Polsce
Łyżwiarstwo synchroniczne jest coraz bardziej popularną dyscypliną sportową w Polsce. Z roku na rok rośnie liczba osób, które marzą o tym, aby wziąć udział w zawodach tańca na lodzie.
W dniach 9-10 grudnia 2023 roku na lodowisku „Helena” w Elblągu odbyły się Mistrzostwa Polski w łyżwiarstwie synchronicznym, które zorganizowane zostały Polski Związek Łyżwiarstwa Figurowego, Ministerstwo Sportu i Turystyki oraz przez PGE Polskiej Grupy Energetycznej.
W Mistrzostwach Polski rywalizowały ze sobą: Senior Elite 12 i Senior, Junior, Junior Młodszy, Basic Novice, Klasa Srebrna, Klasa Brązowa, Junior B, Mixed Age oraz Adult.
